Wurschdsubb
(Heinz Bernard)
Schbäädannaus wòòared dann leichda, ed Flääsch un d´ Wurschd iwwa länga Zeid uffs´heewen. Ma had alles in Gläsa òrra in Doosen ing`kochd. Manchmòòl had soon Glaas g´bruusd òrra enn Doos had gedrief un ma kunnd s´ graad wechwerfen. D´ Doosen kunnd ma imma nòmmòòl vawennen, da Rand iß abg´schnied un enn naua Degg´l druffg´mach wòòad. So sinn die Doosen med da Zeid imma glänna wòòad. D´ Doosen un Gläsa kunnd ma faschd enn ganz Jòòa uffheewen, wemma s´ nidd vòòahääja geß had.
Jeds issed and Vawurschdeln gang. Dòòfòòa had ma Flääsch, Flääschbrii, Innareien, Salz, Gewirza un Ziwweln g´brauchd. Dad Rezebbd had da Medsgääja nidd varòòd. Alles had mißden glään g´schnied wijaren. Schbäädannaus had ma ääfach alles durch d´ Flääschwolff gedrääd. Mem grooßen Drichda iß da ferdich Wurschdbrei in d´ Därm ing´filld, abg´bun, zu Ring´ln s´sammeng´bun un dann in d´ Kessel gewòrf wòòad. Ääna had mißden dabei schdeen bleiwen un uffpassen, dassed Wassa graad imma nuua g´kecheld hòdd. Ab un zu iß mòòl enn Wirschdchin g´bladsd. Dad wòòa ach gudd so fòòa d´ Wurschdsubb. Ed soll kääna Saan: „Ed luun mee Aauen rinn wie raus.“ Nòòm Kochen hann die Wirschdcha mißden auskiilen. S´ sinn uff lang:g Schdang uffgereid un in d´ kalld Lufd uffg´hong:g wòòad. Außan Paa, die woo ma in den näggschden Daa gleich geß hòdd, sinn die annan zween Daa ind Raauch:haus kumm un leichd aangeraauchd wòòad. D´ Wurschdhaud iß dòòdurch drugg´n wòòad un die Hausmacha hann sich länga g´hall. D´ Sching´n hann nadijalich vill länga im Rauch g´hong:g. Dad Rauchen wóòa wie dad Sollban enn glään Kundschdigg. Ma had mißden uffpassen, daß ausem Feijachin richdija G`walm wijad, daß ed imma nuua gluusd un nidd brennd un daß d´ Gluud nidd ausgedd. Geraauchd had ma med Seemeel, am beschden aus Buuchenholz. Enn Raauchheis:chin harred in jeedem Haus ginn, in dem woo g´schlachd wòòad iß. Nòòm Wurschdmachen hòdd da Medsgääja sein Ääjawed g´mach. D´ Fraauleid hann noch d´ Schmalz ausg´loß. Wenn da Schbegg richdich kald un feschd wòòa issa in glään Wirfelcha g´schniid wòòad. Innem grooßen Dijel sinn s´ ausg´loß un dad Fed in d´ Schmalzdibba g´schudd wòòad. Die frisch gnusbrich Griiwen hann gudd g´schmaggd. Noch bessa wòòaren s´ awwa, wenn s´ im Schmalz drinnblief sinn un als Griewenschmalz um Brood geß wòòad sinn.
Soon Schlachd:daach wòòa schunn enn fein Sach. D´ Mammen kunnd nòmmòòl ruuich schlòòfen. Ed wòòa ebbes im Haus fòòa uff d´ Disch. „Godd sei Dang:g.
Heinz Bernard
