Uus Schwein giffd g`schlachd
(Heinz Bernard)
Da easchd Froschd iß iwwa Naad kumm, ed wòòa richdich kald, ed kunnd g´schlachd ginn. Em Jungman Pidd, em Vòòaschdeja, dea woo schunn imma bei uus g´schlachd had – anna Leid hann d´ Schnuuasch Hannes g´holl, d´ Hird – iß B´schääd g´saad wòòad. Am Oowend vòòahääja iß da Pabben mem Schubkarren d´ holzenen Muul holleng´faa. D´ schwääja Aggsd, drei, vieja vaschiedena Messan am Ledagirrdel, enn Weds:schdään un da Borschdenschaawa, dea woo ausg´sinn had wien Glogg mem Hòòg´n owwendraan, alles had in da Muul g´lee. Am näggschden Moijn hòdd d´ Mamma schunn ganz frii d´ Weschkessel aang`fong:g un dad Wassa zum Kochen braad, un um Oowen in da Kich hann aach noch edlich Dibba voll Wassa g`kochd. Wie da Pidd kumm iß, dòò had schunn alles paraad g´schdann. A had d´ Gummischdiwweln un sein weiß Schirz aangedòòn, den Ledagirrdel med dem holzenen Kecha, in dem woo die Messan g´schdoch hann, um d´ Bauch g´bunn un die schwääja Aggsd in den Hand g´holl. Wie d´ Mamma d´ Schdalldija uffg´mach had, dòò had dad Schwein im hinnaschden Egg´n g´schdann un had s´ med ijaren Knobbaauen aang´luud als wenned saan wolld: „Wadd willen dija med mija machen?“ Da Pidd had sich neewen d´ Schdalldiija g´schdelld, daß die Sau enn nidd g´sinn solld. Da Pabben un da Grooßpabben sinn in d´ Schdall un hann med alla Machd vasuuchd, dad Schwein ausem Schdall s´ drigg´n. S´ hanned an d´ Ooren un am Schwanz g´holl, hann g´zerrd un gedriggd, hannem an dad ling:gs Bään enn Schdrang:g g´bunn un med Leibesgräffden g´zoo. S´ hann Bluud g´schwidsd biß s´ da Schdigg Viih ausem Schdall hòrren. Weil ed iwwaräämmòòl abhaauen wolld, hann s´ s´zwedda am Schdrang:g g´zoo, un jee meea s´ z´rigg g´zoo hann, desdo schdärga had sich dad dumm Schwein med hochg´schdreggdem Kobb nòò vòòa g´schdreggd un had g´gwiedschd un g´schraaijd. G´naau dòò druff had da Pidd gewaad. Mem Haus vann da Aggsd harrad g´naau an dea Schdell zwischen d´ Aauen uff da Schdija gedroff. Ed had noch äämòòl g´schraaijd un iß dann wien nassa Sagg rimmg´fall. Med seinem Messa had da Pidd soford in d´ Halsschlachòòda g´schdoch un dann dad Messa in da Wun gedrääd, daß s´ nidd soll zuugehn. D´ Mamma had schnell die flach Schussel innag´hall fòòa dad Bluud uffs´fäng´n. Da Pidd had abweggselnd sein Gnie in d´ Seid vamm Schwein gedriggd un dann med dem Vorralaaf g´bumbd. Wenn die Schussel med Bluud halwa voll wòòa, iß s´ in den weiß emalijaden Ääma ausg´schudd wòòad, un d´ Großmammen had feschde gerijad daß dad Bluud nidd gerinnen solld, sunschd härren sed nimme brauchen kinnden fòòa d´ Bluudwurschd.
Heinz Bernard
